Σάββατο, Δεκεμβρίου 13, 2025

ΟΟΣΑ: Ένας στους τρεις Έλληνες καταστρέφεται οικονομικά αναζητώντας περίθαλψη!

 Ένας στους τρεις Έλληνες καταστρέφεται οικονομικά αναζητώντας περίθαλψη


Ένας στους τρεις Έλληνες καταστρέφεται οικονομικά αναζητώντας περίθαλψη


Ένας στους τρεις ασθενείς στην Ελλάδα δεν καταφέρνει να φτάσει στο σύστημα υγείας την ώρα που το χρειάζεται, και μάλιστα καταστρέφεται οικονομικά, αδυνατώντας να καλύψει βασικές ανάγκες του, όταν οικονομική καταστροφή αντιμετωπίζει μόλις το 6% των λοιπών ασθενών στην Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, το 32% των Ελλήνων βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας εξαιτίας των δαπανών υγείας που χρειάζεται να καταβάλλουν για την περίθαλψή τους, ενώ πάνω από ένας στους πέντε, δηλαδή το 22% των Ελλήνων ασθενών βρίσκεται αντιμέτωπος με ακάλυπτες ιατρικές ανάγκες γιατί δεν έχει πρόσβαση στο σύστημα υγείας για να εξεταστεί για λόγους οικονομικούς ή απόστασης και αναμονής στις περιβόητες λίστες, όταν τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζει το 3,3% των Ευρωπαίων.

Οι διαφορές αυτές αποδίδονται από τον ΟΟΣΑ και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για την υγεία στη δημόσια χρηματοδότηση της περίθαλψης, δεδομένου ότι κατά μέσο όρο στην Ε.Ε. οι δαπάνες υγείας καλύπτονται από το Δημόσιο σε ποσοστό 80%, όταν στη χώρα μας οι δημόσιες δαπάνες υγείας φτάνουν το 61% και το 34% αποτελούν δαπάνη απ΄ ευθείας από την τσέπη των ασθενών.

Αντίστοιχα, η Ελλάδα έρχεται τελευταία όταν οι ασθενείς καλούνται να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα υγείας και ειδικότερα για την αποτελεσματικότητα του συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό που βλέπουν οι ασθενείς είναι η έλλειψη συντονισμού σε ποσοστό κάτω από 50% όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 61%, ενώ τελευταία παραμένει και από πλευράς δυνατότητας διαχείρισης των χρονίων ασθενειών από τους ίδιους τους ασθενείς ηλικίας 45 ετών και πάνω σε ποσοστό κάτω από 40%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 63%.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει τις μεγαλύτερες απ’  ευθείας πληρωμές για φάρμακα στην Ευρώπη, που φτάνουν το 27% των συνολικών δαπανών υγείας, ποσοστό διπλάσιο του μέσου όρου της Ε.Ε.

1 στα 10 νοικοκυριά, (το 9,5%) βιώνουν καταστροφικές δαπάνες υγείας. Η μεγαλύτερη καταστροφική δαπάνη για τα φτωχότερα νοικοκυριά αφορά τα φάρμακα, που αποτελούν τις μισές καταστροφικές δαπάνες υγείας


Τα εμπόδια στην υγεία μειώνονται όσο αυξάνεται η δημόσια χρηματοδότηση

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την ετήσια έρευνα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου και του ΟΟΣΑ για τις παραμέτρους υγείας των κρατών μελών της Ε.Ε.

Στο φετινό προφίλ της Ελλάδας σημειώνεται ότι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται το 26,9% του πληθυσμού, έναντι 20,9% του πληθυσμού της Ε.Ε. σε ότι αφορά τα ζητήματα υγείας, σημειώνεται ότι η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης ανέκαμψε στα 81,9 έτη ζωής στη χώρα μας, μετά τη «βουτιά» στα 80,2 έτη στη διάρκεια της πανδημίας, με τα καρδιαγγειακά και τον καρκίνο (έμφραγμα, εγκεφαλικό και καρκίνο πνεύμονα) να αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου.

Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου παραμένει το κάπνισμα στη χώρα μας. Παρότι έχει μειωθεί στο 25% των ενηλίκων, εντούτοις αυξάνεται η χρήση των ηλεκτρονικών τσιγάρων. Η κατανάλωση αλκοόλ παραμένει από τις μικρότερες στην Ευρώπη και η παχυσαρκία στους ενήλικες είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Όμως στους εφήβους η παχυσαρκία αυξάνεται ραγδαία με το 28% των δεκαπεντάχρονων και είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας ήταν το 2023 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) 2.191 ευρώ, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και η δημόσια δαπάνη έφτανε το 61%, αποτελώντας τη δεύτερη χαμηλότερη χρηματοδότηση στην Ε.Ε. Το υπόλοιπο αφορά ιδιωτικές δαπάνες, από τις οποίες το 34% είναι απευθείας πληρωμές από την τσέπη των ασθενών, ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι 16%.

Αναποτελεσματικό σύστημα υγείας

Οι θάνατοι που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αυξήθηκαν κατά 42% στη διάρκεια της πανδημίας και παρότι έπεσαν στους 166 ανά 100.000 πληθυσμού το 2022, παραμένουν πάνω από τα επίπεδα πριν την πανδημία.

Η θνησιμότητα από νόσους που μπορούν να αντιμετωπιστούν, μειώθηκε την τελευταία 10ετία και έπεσε κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με το έμφραγμα, το εγκεφαλικό και τους καρκίνους παχέως εντέρου και μαστού να αποτελούν πάνω από τους μισούς πρόωρους θανάτους.

Το 21,9% των ασθενών που χρειάστηκαν περίθαλψη το 2024 δεν κατάφερε να καλύψει τις ανάγκες του, λόγω κόστους, αναμονής και απόστασης. Το ποσοστό αυτό είναι 6 φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Από τον πληθυσμό που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, το 32,3% έχει ακάλυπτες ιατρικές ανάγκες εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και παραίτηση λόγων των εμποδίων αυτών. Το ποσοστό αυτό στην Ε.Ε. είναι 6%.

Αντίστοιχα, το 27% των ασθενών δεν μπορεί να καλύψει οδοντιατρικές δαπάνες και σε καταστροφικές δαπάνες αντιμετωπίζει το 53% των οδοντιατρικών ασθενών.

Συνολικά, ένα στα 10 νοικοκυριά, (το 9,5%) βιώνουν καταστροφικές δαπάνες υγείας, έναντι 6,4% του μέσου όρου της Ε.Ε. Η μεγαλύτερη καταστροφική δαπάνη για τα φτωχότερα νοικοκυριά προέρχεται από την ανάγκη για φάρμακα, η οποία αφορά τις μισές καταστροφικές δαπάνες υγείας στη χώρα.

Δαπάνες

Με τις ευρωπαϊκές χώρες να διαθέτουν κατά μέσο όρο το 10% του ΑΕΠ τους για δαπάνες υγείας, η Ελλάδα διαθέτει μόνο το 8,4%. Έτσι, η κατά κεφαλήν δαπάνη διαμορφώνεται στα 2191 ευρώ στη χώρα μας, όταν στην Νορβηγία διατίθενται πάνω από 5.500 ευρώ – με πάνω από το 80% να αποτελεί κάλυψη από το κράτος και ο ευρωπαϊκός μέσος όρος να ξεπερνά τα 3.800 ευρώ.

Από τα σχεδόν 2.200 ευρώ, το 43% αφορά νοσοκομειακή περίθαλψη και το 29,2% φάρμακα και ιατρικές συσκευές, ενώ η εξωνοσοκομειακή περίθαλψη καταλαμβάνει το 21,4% της δαπάνης. Το υπόλοιπο ποσοστό αφορά πρόληψη, μακροχρόνια περίθαλψη που πρακτικά είναι σχεδόν ανύπαρκτες στη χώρα μας.

Φάρμακο

Η φαρμακευτική δαπάνη το 2023 ήταν 7,1 δις ευρώ έναντι μέσου όρου 6,2 δις ευρώ στην Ε.Ε., με την κατά κεφαλήν δαπάνη να ξεπερνά τα 586 ευρώ έναντι 510 ευρώ κατά κεφαλήν δαπάνης στην Ε.Ε. Δεδομένου ότι η φαρμακευτική δαπάνη αποτελεί το 27% των δαπανών υγείας, διπλάσιο της Ε.Ε. (13%), αποτελεί ταυτόχρονα το 2ο μεγαλύτερο στην Ε.Ε. και μόνο το μισό ποσό καλύπτεται από την ιδιωτική ασφάλιση.

Σε ότι αφορά τα γενόσημα, αυτά αποτελούν το 34% του όγκου, παρότι διατηρούν υψηλό μερίδιο από πλευράς αξίας.

Χρηματοδότηση

Η έκθεση καταλήγει επισημαίνοντας ότι ο τομέας υγείας της Ελλάδας λαμβάνει 1,5 δις ευρώ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ, δηλαδή το 4,3% της συνολικής χρηματοδότησης της χώρας.

Υποστήριξη παρέχεται επίσης από το Ταμείο Συνοχής της ΕΕ (2021-27), με 571 εκατ. ευρώ (το συγχρηματοδοτούμενο μερίδιο της ΕΕ) για προσβασιμότητα, υποδομές, εξοπλισμό, ενεργό γήρανση και ψηφιοποίηση.

Επιπλέον, ως τα μέσα Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των προγραμμάτων EU4Health (2021-25), οι Έλληνες δικαιούχοι έλαβαν 33,1 εκατ. ευρώ μέσω κοινών δράσεων, επιχορηγήσεων δράσης και άμεσων επιχορηγήσεων. Το ποσό αυτό διατέθηκε κυρίως σε πρωτοβουλίες για τον καρκίνο (34%), σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση κρίσεων (30%) και σε ψηφιοποίηση (16%).

«Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα (Κριτική 2): Γράφει ο συγγραφέας και δρ. Κοινωνιολογίας ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗΣ

 Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα: Μαρτυρία μιας πολιτικής διαδρομής» | in.gr

«Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα: Μαρτυρία μιας πολιτικής διαδρομής»

Ο Τσίπρας υπερασπίζεται έναν πυρήνα αριστερής πολιτικής, έστω με λάθη και αντιφάσεις, και το βιβλίο υπενθυμίζει τη συχνά λησμονημένη διάκριση Αριστεράς–Δεξιάς.

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Ο Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του Ιθάκη δεν επιχειρεί απλώς μια εξιστόρηση του παρελθόντος. Το βιβλίο, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με ενεργούς πολιτικούς, αποτελεί ένα είδος πολιτικής παρέμβασης. Ο πρώην πρωθυπουργός χρησιμοποιεί την αφήγηση της διαδρομής του για να περιγράψει το αύριο: να μιλήσει για τις στρατηγικές επιλογές, τα λάθη, τις συγκρούσεις και τις δυνατότητες που βλέπει στο μέλλον της προοδευτικής παράταξης στην Ελλάδα.

Το πώς διαβάζει κανείς το βιβλίο εξαρτάται από τη δική του οπτική. Αν τοποθετείται στη διαχωριστική γραμμή λαϊκισμού–αντιλαϊκισμού, θα δει το βιβλίο επικριτικά. Αν όμως θεωρεί ότι η κεντρική αντίθεση της εποχής είναι ανάμεσα στις ανεξέλεγκτες αγορές και την επιθυμία για περισσότερη δημοκρατία και ισότητα, τότε το βιβλίο φωτίζεται αλλιώς. Ο Τσίπρας υπερασπίζεται έναν πυρήνα αριστερής πολιτικής, έστω με λάθη και αντιφάσεις, και το βιβλίο υπενθυμίζει τη συχνά λησμονημένη διάκριση Αριστεράς–Δεξιάς.

Από τα «χρόνια της αθωότητας» στην ηγεσία

Η αφήγηση ξεκινά από τα μαθητικά χρόνια και τη στράτευσή του στην Αριστερά, τη συμμετοχή του στο ΚΚΕ και αργότερα στον Συνασπισμό. Η Γένοβα και τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης διαμορφώνουν τις πρώτες πολιτικές του πεποιθήσεις. Σε εντυπωσιακά σύντομο χρόνο αναδεικνύεται σε γραμματέα της νεολαίας, υποψήφιο δήμαρχο και, στα 34 του, πρόεδρο του κόμματος.

Κατά τον συγγραφέα, το μεγάλο όπλο του ΣΥΡΙΖΑ εκείνα τα χρόνια ήταν το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», το οποίο έφερε το κόμμα στην εξουσία. Ωστόσο, η εφαρμογή του αποδείχθηκε δύσκολη και άνιση σε σχέση με τις αρχικές εξαγγελίες. Αν κάτι λείπει από το βιβλίο, είναι μια βαθύτερη τοποθέτηση για το πώς αξιοποιήθηκε —ή δεν αξιοποιήθηκε— η τότε πολιτική πόλωση.

Η ανάληψη της εξουσίας και η περιπέτεια του 2015

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει με τη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης Ελλάδας. Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ περιγράφεται ως αναγκαία επιλογή για να μην εμφανιστεί η Αριστερά να διεκδικεί «ιστορική ρεβάνς». Παρά τις αντιφάσεις της, ο Τσίπρας την υπερασπίζεται.

Ενδιαφέρουσα είναι η ειλικρίνεια με την οποία ομολογεί ότι ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν. Η στρατηγική της «σκληρής διαπραγμάτευσης», που προσωποποιήθηκε στον Γιάνη Βαρουφάκη, δεν απέδωσε. Ο ίδιος παραδέχεται ότι η κυβέρνηση υπολόγισε λάθος την αντίδραση των Ευρωπαίων. Η πρόθεση, ωστόσο, δεν ήταν η έξοδος από το ευρώ· ο Τσίπρας υπενθυμίζει ότι προέρχεται από χώρο με ισχυρή φιλοευρωπαϊκή παράδοση, έστω κι αν η συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον ελληνικό ριζοσπαστισμό θόλωσε εν μέρει αυτό το στοιχείο.

Το δημοψήφισμα αποτελεί καμπή. Ο συγγραφέας το παρουσιάζει ως προσπάθεια πίεσης, αλλά αναγνωρίζει τις αυταπάτες εκείνης της περιόδου. Παρά τις εντάσεις, η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη — γεγονός στο οποίο συνέβαλε, κατά την κρίση του, και η παρέμβαση ορισμένων Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και κεντρώων, αλλά και η πιο συναινετική στάση της Μέρκελ.

Η δεύτερη κυβέρνηση και το «παράλληλο πρόγραμμα»

Μετά το δημοψήφισμα και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίζει ξανά κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Οι βασικοί στόχοι είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών, η κοινωνική προστασία, η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ και η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας. Ταυτόχρονα, επιχειρείται ένα «παράλληλο πρόγραμμα» κοινωνικής στήριξης.

Ο Τσίπρας αναγνωρίζει ότι, παρά τις προσπάθειες, η κυβέρνηση έμεινε στο επίπεδο της ανακούφισης του εισοδήματος και δεν έφτασε «στον πυρήνα της ανισότητας», δηλαδή στη συσσώρευση του πλούτου. Παρ’ όλα αυτά, θεωρεί ότι πολλοί από τους στόχους της περιόδου επιτεύχθηκαν, αν και θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί καλύτερα χωρίς την παρουσία των ΑΝΕΛ. Η διάλυση της συγκυβέρνησης ήρθε τελικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία ο συγγραφέας υπερασπίζεται ως ιστορική και αναγκαία.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στο προσφυγικό. Ο Τσίπρας υπερασπίζεται τη θέση του ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα», εξηγώντας ότι μια θάλασσα δεν μπορεί να μετατραπεί σε τείχος και ότι η διάσωση ανθρώπων αποτελεί θεμελιώδη ανθρωπιστική υποχρέωση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε δημόσια τον σεβασμό του προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Η αντιπολίτευση και η κατάρρευση του 2023

Αν η διακυβέρνηση υπήρξε δύσκολη, η περίοδος της αντιπολίτευσης αποδείχθηκε ακόμη δυσκολότερη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2019 ο Τσίπρας παραδίδει ομαλά την εξουσία — κίνηση που αντιπαραβάλλεται με την άρνηση του Αντώνη Σαμαρά το 2015. Ωστόσο, η συνέχεια είναι αρνητική: το 2023 το κόμμα καταγράφει διπλή βαριά ήττα.

Ο συγγραφέας αναγνωρίζει ότι η αντιπολίτευση που ασκήθηκε ήταν «παρωχημένη». Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποίησε τα ευρωπαϊκά κονδύλια της πανδημίας για να ασκήσει μια επεκτατική πολιτική, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε εγκλωβισμένος σε μια ρητορική που δεν ανταποκρινόταν στη συγκυρία. Παράλληλα, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο παρέμεινε ισχυρό και κοινωνικά ριζωμένο.

Η επιλογή για εκλογή προέδρου από τη βάση, με ανοικτό μητρώο, ο Τσίπρας τη θεωρεί ορθή δημοκρατική επιλογή, αν και παραδέχεται ότι άνοιξε την πόρτα για την απρόβλεπτη εκλογή Κασσελάκη, εξέλιξη που είχε βαρύ κόστος για το κόμμα.

Μια «πυξίδα» για την Αριστερά

Το βιβλίο κορυφώνεται με μια προσπάθεια αποτύπωσης των όρων για μια νέα προοδευτική στρατηγική.

Ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι η Αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την ηγεμονία της οικονομίας «trickle down». Η απάντηση, κατά τον ίδιο, απαιτεί κόμμα ανοιχτό στη σοσιαλδημοκρατία αλλά με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, ικανό να συγκρουστεί με το τρίγωνο πολιτικής–ΜΜΕ–κρατικοδίαιτου επιχειρηματικού συστήματος. Και στην ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του στην Αθήνα μίλησε για ένα big bang στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το τελευταίο κεφάλαιο, με τίτλο «Πυξίδα», χαράζει τα βασικά σημεία ενός τέτοιου οράματος. Εκεί δίνεται σε αδρές γραμμές, αλλά με ικανοποιητικό τρόπο, το σχεδιάγραμμα ενός τέτοιου κόμματος και προγράμματος. Η αναφορά στον «τυφλοπόντικα» του Μαρξ λειτουργεί ως μεταφορά για τις αθέατες δυνάμεις της Ιστορίας που προετοιμάζουν αλλαγές. Το ερώτημα που αφήνει ο συγγραφέας ανοιχτό, και που εξάλλου είναι αδύνατον να απαντήσει, είναι αν αυτός ο «τυφλοπόντικας» εξακολουθεί να δρα στην Ελλάδα και στον κόσμο.

* Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι συγγραφέας και δρ. Κοινωνιολογίας. Το νέο του βιβλίο «Τι δημοκρατίες θα υπάρχουν το 2050; – Μεταδημοκρατία, μεταπολιτική, μετακόμματα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

«Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα (Κριτική 1): Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΕΚΕΡΗΣ , πρώην διευθυντής της Αυγής/Δημοσιογράφος/Συγγραφέας)

Άγγελος Τσέκερης: «Η ενότητα είναι ένα πραγματικά δύσκολο εγχείρημα, αλλά  πρέπει να υπηρετηθεί» | Εφημερίδα η Εποχή ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΕΚΕΡΗΣ

🐟 Μόλις τελείωσα το βιβλίο του Τσίπρα και έχω να καταθέσω ορισμένες σκέψεις - παρότι μετά το Παλλάς, η συζήτηση έχει μετατοπιστεί στο πολιτικό πεδίο.Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα: Μαρτυρία μιας πολιτικής διαδρομής» | in.gr
🐟 Ξεκινώ από το βασικό. Είμαι αριστερός και αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Θέλω μια Αριστερά που θα παράγει επιδραστικές ιδέες, που θα αγωνίζεται στο κοινωνικό πεδίο, που θα έχει ταυτότητα, που θα συγκινεί και θα κινητοποιεί. Με στελέχη που θα συνεισφέρουν περισσότερα από όσα αποκομίζουν , θα είναι σε θέση να συνεννοουνται μεταξύ τους και που δεν θα σε κάνουν να ντρέπεσαι.
🐟 Ως αριστερό, αυτά που εκφωνεί ο Τσίπρας προφανώς με αφορούν: χρειαζόμαστε περισσότερη εντιμότητα, δημοκρατία και δικαιοσύνη και ένα κοινωνικό σχέδιο για την μείωση των ανισοτήτων. (Υποθέτω αυτά εννοούσε μιλώντας για «δημοκρατικό καπιταλισμό»).
🐟 Από την άλλη πλευρά, αυτά που απασχολούν εμένα ως αριστερό, δεν αφορούν πλέον τον Τσίπρα. Δεν έχω τίποτα να περιμένω από αυτόν στο ζήτημα της ανασυγκρότησης της Αριστεράς.
Αφού το έλυσα αυτό, διάβασα το βιβλίο χωρίς άγχος. Και έχω να σημειώσω τα εξής.
🐟 Πρώτον το βιβλίο είναι εξαιρετικά χρήσιμο γιατί μας θυμίζει τι έχει περάσει αυτός ο τόπος. Με το Δ.Ν.Τ να λέει συγνώμη κάναμε λάθος στους συντελεστές και σας καταστρέψαμε, και μετά να απαιτεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νέες περικοπές συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου. Τους Γερμανούς να αρνούνται κάθε συζήτηση για το χρέος και να επιμένουν να γεμίζουμε βαρέλια χωρίς πάτο. Και όλους μαζί να λένε α, εύκολα πιάσατε τους στόχους της αξιολόγησης, πάρτε 4 δις μέτρα ακόμα.
🐟 Δεύτερον μας θυμίζει τον ρόλο που έχει παίξει η Δεξιά σε αυτή την υπόθεση. Από τον Σαμάρα, που πήρε παράταση του προγραμματος, και δεν πήρε την δόση, με αποτέλεσμα να αδειάσουν τα ταμεία και στη συνέχεια επέσπευσε την εκλογή Προέδρου και μας πήγε σε εκλογές για να σκάσει η χρεωκοπία στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τον Χατζηδάκη που μέσα στην Βουλή ζητούσε από τον Μοσκοβισί να επιβάλλει περικοπή των συντάξεων, γιατί αυτό διευκόλυνε το πολιτικό σχέδιο της ΝΔ. Και φυσικά όλες τις χυδαιότητες που απορρέουν από την αβυσσαλέα πολιτική ανηθικότητα του Μητσοτάκη. Από το «πουλήσατε τη Μακεδονια για τις συντάξεις» και την διαστρέβλωση της φράσης «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» μέχρι την επιτομή της χυδαιότητας «ο Τσίπρας έπαιξε θέατρο με τους νεκρους στο Μάτι..»
🐟 Τέλος μας θυμίζει ότι πέρασε από τον τόπο μια κυβέρνηση η οποία έστω και υπό ομηρία και με τους μισους της οπαδούς να την βρίζουν, έβαλε 2 εκατομμύρια ανασφάλιστους στο ΕΣΥ, οργάνωσε σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης και μοίρασε γεύματα στα σχολεία, διαχειρίστηκε το προσφυγικό χωρίς να ταΐζει τον φασισμό, επανέφερε την 13η σύνταξη και στήριξε την εργασία. Πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι έχουμε συνειδητοποιήσει, γιατί η κατάρα της Αριστεράς είναι η αδυναμία συγκέντρωσης, εξ αιτίας του θορύβου που παράγει η ίδια στο εσωτερικό της.
🐟 Εκτιμώ το ότι υπάρχει αυτοκριτική για την Novartis όπου οι αψυχολόγητοι χειρισμοί με στόχο την επικοινωνιακή εκμετάλλευση της υπόθεσης μετέτρεψαν τα λαμόγια σε θύματα - με αποτέλεσμα να φάμε τα μούτρα μας. Και μια πιο περιορισμένη για τις τηλεοπτικές άδειες όπου οι στόχοι στην πραγματικότητα ήταν δυο: πρώτον να πληρώσουν οι καναλάρχες και δεύτερον να υπάρχουν 4 κανάλια εκ των οποίων το ένα να είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αυτό πήγε καλά.
🐟 Δεν είδα πουθενά κάτι για την απογοητευτική κατάσταση της ΕΡΤ κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για την εκπαραθύρωση του Φίλη από το υπουργείο Παιδείας, κατ απαίτηση του Αρχιεπισκόπου. Για την στάση μας απέναντι στις εξορύξεις, που άλλαξε από την μια μέρα στην άλλη. Για το πως ξεκίνησε το Ελληνικό και που κατέληξε - για να μην αναφερθώ σε δευτερεύοντα και παρασκηνιακά πράγματα που μας εξέθεταν.
🐟 Δεν περίμενα να βρω κάτι για να είμαι ειλικρινής. Αλλά με αφορμή τέτοια δείγματα πολιτικής - και με αφορμή αμφιλεγόμενες πρακτικές, καθώς και συμμαχίες με αμφιλεγόμενα πρόσωπα - αναδείχτηκαν οι βασικές διαιρετικές γραμμές που δίχασαν το κόμμα τα επόμενα χρόνια. Όσοι επέμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παραμένει πιστός σε κάποιες βασικές αρχές, είτε πολιτικές είτε ηθικές, χαρακτηρίστηκαν αριστερόμετρα, βαρίδια και υπονομευτές του Τσίπρα.
🐟 Και ο λόγος για τον οποίο μετά τις εκλογές στου 2019 ο περίφημος κυβερνητικός απολογισμός εξαγγέλθηκε αλλά δεν έγινε ποτέ, είναι ακριβώς αυτός. Για να μην ανοίξει αυτή η συζήτηση και για να προστατευτούν ορισμένοι άνθρωποι που υπήρχε κίνδυνος να εκτεθούν.
🐟 Αντί απολογισμού κηρύχθηκε η διεύρυνση του κόμματος, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ από «σφιχτό κόμμα», «ομοιογενές ιδεολογικά», να μετατραπεί σε «σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικο και ανοιχτό φορέα της Αριστεράς».
🐟 Δεν ξερω πώς προέκυψαν οι αναλύσεις αυτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ που θυμάμαι εγώ, ούτε σφιχτός ήταν, ούτε ιδεολογικά ομογενοποιημένος, ούτε κρατούσε κλειστές τις πόρτες του σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Επομένως τα κίνητρα τού να αλλάξει το κόμμα μέσα από μαζικές εγγραφες μελών - και κυρίως μαζικές προσλήψεις παραγόντων από άλλον πολιτικό χώρο - πρέπει να αναζητηθούν αλλού.
🐟 Ας σημειωθούν τα εξής: πρώτον όταν ένα εκατομμύριο άνθρωποι πανε και ψηφίζουν το Γιώργο Παπανδρέου ως μοναδικό υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ότι «μπαίνουν στην πολιτική» ή ότι επηρεάζουν κάποια απόφαση. Αυτό που γίνεται είναι ότι την επόμενη ημέρα κάθονται στο τραπέζι από τη μια ο αρχηγός που εκπροσωπεί τον λαό και από την άλλη τα στελέχη που εκπροσωπούν τον εαυτό τους και τις ομαδούλες τους. Η εκλογή προέδρου από την βάση οδηγεί σε πιο αρχηγοκεντρικό κόμμα - ειδικά όταν μιλάμε για έναν υποψήφιο.
🐟 Δεύτερον στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε μόνο μαζική εγγραφή μελών - και εδώ οφείλω να πω ότι πολλά από τα νέα μέλη ήταν στοιχεία έντιμα και αξιόλογα. Υπήρξαν πολύ χειρότερες μεθοδεύσεις. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος αντικαταστάθηκε από μια συνέλευση 1000 χειροκροτητών πολλοί από τους οποίους είχαν βάλει τις υπογραφές τους σε ψηφίσματα που μας σκυλόβριζαν για τις Πρεσπες. Το σώμα αυτό συνεδρίασε μιάμιση φορά και το μόνο που άφησε ήταν ότι ένας από τους ομιλητές ήταν παπάς.
Επιπλέον όλα τα κομματικά όργανα διευρύνθηκαν ισόποσα με παραγοντες της νέας κατάστασης. Αυτό δεν ήταν άνοιγμα θυρών και μετασχηματισμός σε κάτι πιο ανοιχτό και δημοκρατικό. Ήταν κανονικότατη φραξιονιστικη δουλειά με λίστες και με επιθετικό σχέδιο, προκειμένου να αλλάξει χέρια το κόμμα. Στις οργανώσεις επικράτησαν συνθήκες διάσπασης και κατάθλιψης. Αλλά κάποιοι επέλεξαν να μην θέλουν να το δουν.
🐟 Τρίτον στα κοινωνικά δίκτυα εξαπολύθηκε μια τρομακτική επίθεση τοξικότητας. Η οποία, μετά την εκλογή Κασσελάκη στράφηκε εναντίον και του ιδίου του Τσίπρα.
🐟 Και τεταρτον, ο ισχυρισμός ότι όλη αυτή η αναταραχή μείωσε την δύναμη των εσωκομματικών φατριών είναι αστείος. Η «Κίνηση Μελών» η τάση που μιλούσε εκ μέρους του Τσίπρα έγινε πανίσχυρη. Και στο συνέδριο του 2022, με ποσοστά 70-75% πέρασε αλλαγές στο καταστατικό που της επέτρεπαν να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του κόμματος. Ο μετασχηματισμός σε «σύγχρονο, ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα» είχε ολοκληρωθεί. Και ο Τσίπρας ήταν αδιαφιλονίκητος και ισχυρότερος από κάθε άλλη φορά. Αλλά τώρα στο βιβλίο τα βάζει με αυτούς που διαφωνούσαν - λες και στα σύγχρονα ανοιχτά δημοκρατικά κόμματα δεν υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες.
🐟 Όλο αυτό το διάστημα, 2019 - 2023 τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν απογοητευτικά. Κανένας δεν ασχολήθηκε με το να τα διαβάσει, να τα ερμηνεύσει και να σκεφτεί τι πρέπει να γίνει. Και έτσι με 80% αρνητικές γνώμες, φτάσαμε στις εκλογές του 2023. Όπου και φάγαμε τα μούτρα μας.
🐟 Το 2019 είχαμε χάσει αλλά ήμασταν σταθερά πρώτοι στα χαμηλά εισοδήματα, στις λαϊκές περιοχές και στους νέους. Τώρα η κατάσταση είχε εξαερωθεί, το μαζικό κόμμα του 2022 δεν υπήρχε πουθενά και είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι όλο αυτό προκλήθηκε από μια κουταμάρα του Κατρούγκαλου και άλλη μια της Ομπρέλας με τα τοπικά νομίσματα. Οι άλλοι είχαν στην πλάτη τους τα Τέμπη και τον Πάτση και από πάνω είπαν και ότι θα κόβανε και τις χημειοθεραπείες από τον ΕΟΠΥΥ και δεν πάθανε τίποτα. Και αυτό, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να παρουσιάσει ένα μαχητικό δημοκρατικό και ριζοσπαστικό πρόσωπο, υποσχόταν στον κόσμο λεφτά, έβλεπε παπάδες και προσπαθούσε να δημιουργήσει συνδέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και δεν μας κέρδισε ο Μητσοτάκης. 600.000 ανθρώπους, τους στείλαμε στην αποχή. Κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος γι αυτό.
🐟 Τέλος: ο ρόλος του Τσίπρα στην εκλογή Κασσελακη είναι πολύ πιο καθοριστικός από όσο ισχυρίζεται το βιβλίο. Αλλά τον καθοριστικότερο ρόλο στην εκλογή Κασσελάκη τον έπαιξε η ανεπάρκεια και η εγγενής αδυναμία του «αριστερού» μπλοκ και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
🐟 Θα πείτε και τι θέλεις τώρα, να μας κυβερνάει εφ όρου ζωής ο Μητσοτάκης; Προς Θεού όχι. Αλλά έχουμε και εμείς δικαίωμα σε μια Ιθάκη. Και μια και η συζήτηση άνοιξε, ας μιλήσουμε λίγο και εμείς πριν ξανακλείσει
https://scontent.fskg5-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/594561709_32754098150871737_241979886043574936_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=1-7&_nc_sid=833d8c&_nc_ohc=HeAtl0hpJ7cQ7kNvwE4wPni&_nc_oc=Admr35o2sB52yYxGTKbCplwiQC13kf9sMov6NYfHU5k4gXjXxhXv1zLHRtiAx7F3owg&_nc_zt=23&_nc_ht=scontent.fskg5-1.fna&_nc_gid=yaH7FMNAvpN2TL2NsDeUyA&oh=00_Afm01hXcjDWctowIUSclrWyC9NKdTk2LPUGnL_j0_o0Vtw&oe=6942475DΤΣΕΚΕΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ - IANOS

Angelos Tsekeris

Facebook safety settings guide for parents | Internet Matters


 🐟 Μόλις τελείωσα το βιβλίο του Τσίπρα και έχω να καταθέσω ορισμένες σκέψεις - παρότι μετά το Παλλάς, η συζήτηση έχει μετατοπιστεί στο πολιτικό πεδίο.
🐟 Ξεκινώ από το βασικό. Είμαι αριστερός και αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ανασυγκρότηση της Αριστεράς. Θέλω μια Αριστερά που θα παράγει επιδραστικές ιδέες, που θα αγωνίζεται στο κοινωνικό πεδίο, που θα έχει ταυτότητα, που θα συγκινεί και θα κινητοποιεί. Με στελέχη που θα συνεισφέρουν περισσότερα από όσα αποκομίζουν , θα είναι σε θέση να συνεννοουνται μεταξύ τους και που δεν θα σε κάνουν να ντρέπεσαι.
🐟 Ως αριστερό, αυτά που εκφωνεί ο Τσίπρας προφανώς με αφορούν: χρειαζόμαστε περισσότερη εντιμότητα, δημοκρατία και δικαιοσύνη και ένα κοινωνικό σχέδιο για την μείωση των ανισοτήτων. (Υποθέτω αυτά εννοούσε μιλώντας για «δημοκρατικό καπιταλισμό»).
🐟 Από την άλλη πλευρά, αυτά που απασχολούν εμένα ως αριστερό, δεν αφορούν πλέον τον Τσίπρα. Δεν έχω τίποτα να περιμένω από αυτόν στο ζήτημα της ανασυγκρότησης της Αριστεράς.
Αφού το έλυσα αυτό, διάβασα το βιβλίο χωρίς άγχος. Και έχω να σημειώσω τα εξής.
🐟 Πρώτον το βιβλίο είναι εξαιρετικά χρήσιμο γιατί μας θυμίζει τι έχει περάσει αυτός ο τόπος. Με το Δ.Ν.Τ να λέει συγνώμη κάναμε λάθος στους συντελεστές και σας καταστρέψαμε, και μετά να απαιτεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νέες περικοπές συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου. Τους Γερμανούς να αρνούνται κάθε συζήτηση για το χρέος και να επιμένουν να γεμίζουμε βαρέλια χωρίς πάτο. Και όλους μαζί να λένε α, εύκολα πιάσατε τους στόχους της αξιολόγησης, πάρτε 4 δις μέτρα ακόμα.
🐟 Δεύτερον μας θυμίζει τον ρόλο που έχει παίξει η Δεξιά σε αυτή την υπόθεση. Από τον Σαμάρα, που πήρε παράταση του προγραμματος, και δεν πήρε την δόση, με αποτέλεσμα να αδειάσουν τα ταμεία και στη συνέχεια επέσπευσε την εκλογή Προέδρου και μας πήγε σε εκλογές για να σκάσει η χρεωκοπία στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τον Χατζηδάκη που μέσα στην Βουλή ζητούσε από τον Μοσκοβισί να επιβάλλει περικοπή των συντάξεων, γιατί αυτό διευκόλυνε το πολιτικό σχέδιο της ΝΔ. Και φυσικά όλες τις χυδαιότητες που απορρέουν από την αβυσσαλέα πολιτική ανηθικότητα του Μητσοτάκη. Από το «πουλήσατε τη Μακεδονια για τις συντάξεις» και την διαστρέβλωση της φράσης «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» μέχρι την επιτομή της χυδαιότητας «ο Τσίπρας έπαιξε θέατρο με τους νεκρους στο Μάτι..»
🐟 Τέλος μας θυμίζει ότι πέρασε από τον τόπο μια κυβέρνηση η οποία έστω και υπό ομηρία και με τους μισους της οπαδούς να την βρίζουν, έβαλε 2 εκατομμύρια ανασφάλιστους στο ΕΣΥ, οργάνωσε σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης και μοίρασε γεύματα στα σχολεία, διαχειρίστηκε το προσφυγικό χωρίς να ταΐζει τον φασισμό, επανέφερε την 13η σύνταξη και στήριξε την εργασία. Πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι έχουμε συνειδητοποιήσει, γιατί η κατάρα της Αριστεράς είναι η αδυναμία συγκέντρωσης, εξ αιτίας του θορύβου που παράγει η ίδια στο εσωτερικό της.
🐟 Εκτιμώ το ότι υπάρχει αυτοκριτική για την Novartis όπου οι αψυχολόγητοι χειρισμοί με στόχο την επικοινωνιακή εκμετάλλευση της υπόθεσης μετέτρεψαν τα λαμόγια σε θύματα - με αποτέλεσμα να φάμε τα μούτρα μας. Και μια πιο περιορισμένη για τις τηλεοπτικές άδειες όπου οι στόχοι στην πραγματικότητα ήταν δυο: πρώτον να πληρώσουν οι καναλάρχες και δεύτερον να υπάρχουν 4 κανάλια εκ των οποίων το ένα να είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αυτό πήγε καλά.
🐟 Δεν είδα πουθενά κάτι για την απογοητευτική κατάσταση της ΕΡΤ κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για την εκπαραθύρωση του Φίλη από το υπουργείο Παιδείας, κατ απαίτηση του Αρχιεπισκόπου. Για την στάση μας απέναντι στις εξορύξεις, που άλλαξε από την μια μέρα στην άλλη. Για το πως ξεκίνησε το Ελληνικό και που κατέληξε - για να μην αναφερθώ σε δευτερεύοντα και παρασκηνιακά πράγματα που μας εξέθεταν.
🐟 Δεν περίμενα να βρω κάτι για να είμαι ειλικρινής. Αλλά με αφορμή τέτοια δείγματα πολιτικής - και με αφορμή αμφιλεγόμενες πρακτικές, καθώς και συμμαχίες με αμφιλεγόμενα πρόσωπα - αναδείχτηκαν οι βασικές διαιρετικές γραμμές που δίχασαν το κόμμα τα επόμενα χρόνια. Όσοι επέμεναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παραμένει πιστός σε κάποιες βασικές αρχές, είτε πολιτικές είτε ηθικές, χαρακτηρίστηκαν αριστερόμετρα, βαρίδια και υπονομευτές του Τσίπρα.
🐟 Και ο λόγος για τον οποίο μετά τις εκλογές στου 2019 ο περίφημος κυβερνητικός απολογισμός εξαγγέλθηκε αλλά δεν έγινε ποτέ, είναι ακριβώς αυτός. Για να μην ανοίξει αυτή η συζήτηση και για να προστατευτούν ορισμένοι άνθρωποι που υπήρχε κίνδυνος να εκτεθούν.
🐟 Αντί απολογισμού κηρύχθηκε η διεύρυνση του κόμματος, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ από «σφιχτό κόμμα», «ομοιογενές ιδεολογικά», να μετατραπεί σε «σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικο και ανοιχτό φορέα της Αριστεράς».
🐟 Δεν ξερω πώς προέκυψαν οι αναλύσεις αυτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ που θυμάμαι εγώ, ούτε σφιχτός ήταν, ούτε ιδεολογικά ομογενοποιημένος, ούτε κρατούσε κλειστές τις πόρτες του σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Επομένως τα κίνητρα τού να αλλάξει το κόμμα μέσα από μαζικές εγγραφες μελών - και κυρίως μαζικές προσλήψεις παραγόντων από άλλον πολιτικό χώρο - πρέπει να αναζητηθούν αλλού.
🐟 Ας σημειωθούν τα εξής: πρώτον όταν ένα εκατομμύριο άνθρωποι πανε και ψηφίζουν το Γιώργο Παπανδρέου ως μοναδικό υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ότι «μπαίνουν στην πολιτική» ή ότι επηρεάζουν κάποια απόφαση. Αυτό που γίνεται είναι ότι την επόμενη ημέρα κάθονται στο τραπέζι από τη μια ο αρχηγός που εκπροσωπεί τον λαό και από την άλλη τα στελέχη που εκπροσωπούν τον εαυτό τους και τις ομαδούλες τους. Η εκλογή προέδρου από την βάση οδηγεί σε πιο αρχηγοκεντρικό κόμμα - ειδικά όταν μιλάμε για έναν υποψήφιο.
🐟 Δεύτερον στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε μόνο μαζική εγγραφή μελών - και εδώ οφείλω να πω ότι πολλά από τα νέα μέλη ήταν στοιχεία έντιμα και αξιόλογα. Υπήρξαν πολύ χειρότερες μεθοδεύσεις. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος αντικαταστάθηκε από μια συνέλευση 1000 χειροκροτητών πολλοί από τους οποίους είχαν βάλει τις υπογραφές τους σε ψηφίσματα που μας σκυλόβριζαν για τις Πρεσπες. Το σώμα αυτό συνεδρίασε μιάμιση φορά και το μόνο που άφησε ήταν ότι ένας από τους ομιλητές ήταν παπάς.
Επιπλέον όλα τα κομματικά όργανα διευρύνθηκαν ισόποσα με παραγοντες της νέας κατάστασης. Αυτό δεν ήταν άνοιγμα θυρών και μετασχηματισμός σε κάτι πιο ανοιχτό και δημοκρατικό. Ήταν κανονικότατη φραξιονιστικη δουλειά με λίστες και με επιθετικό σχέδιο, προκειμένου να αλλάξει χέρια το κόμμα. Στις οργανώσεις επικράτησαν συνθήκες διάσπασης και κατάθλιψης. Αλλά κάποιοι επέλεξαν να μην θέλουν να το δουν.
🐟 Τρίτον στα κοινωνικά δίκτυα εξαπολύθηκε μια τρομακτική επίθεση τοξικότητας. Η οποία, μετά την εκλογή Κασσελάκη στράφηκε εναντίον και του ιδίου του Τσίπρα.
🐟 Και τεταρτον, ο ισχυρισμός ότι όλη αυτή η αναταραχή μείωσε την δύναμη των εσωκομματικών φατριών είναι αστείος. Η «Κίνηση Μελών» η τάση που μιλούσε εκ μέρους του Τσίπρα έγινε πανίσχυρη. Και στο συνέδριο του 2022, με ποσοστά 70-75% πέρασε αλλαγές στο καταστατικό που της επέτρεπαν να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του κόμματος. Ο μετασχηματισμός σε «σύγχρονο, ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα» είχε ολοκληρωθεί. Και ο Τσίπρας ήταν αδιαφιλονίκητος και ισχυρότερος από κάθε άλλη φορά. Αλλά τώρα στο βιβλίο τα βάζει με αυτούς που διαφωνούσαν - λες και στα σύγχρονα ανοιχτά δημοκρατικά κόμματα δεν υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες.
🐟 Όλο αυτό το διάστημα, 2019 - 2023 τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν απογοητευτικά. Κανένας δεν ασχολήθηκε με το να τα διαβάσει, να τα ερμηνεύσει και να σκεφτεί τι πρέπει να γίνει. Και έτσι με 80% αρνητικές γνώμες, φτάσαμε στις εκλογές του 2023. Όπου και φάγαμε τα μούτρα μας.
🐟 Το 2019 είχαμε χάσει αλλά ήμασταν σταθερά πρώτοι στα χαμηλά εισοδήματα, στις λαϊκές περιοχές και στους νέους. Τώρα η κατάσταση είχε εξαερωθεί, το μαζικό κόμμα του 2022 δεν υπήρχε πουθενά και είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι όλο αυτό προκλήθηκε από μια κουταμάρα του Κατρούγκαλου και άλλη μια της Ομπρέλας με τα τοπικά νομίσματα. Οι άλλοι είχαν στην πλάτη τους τα Τέμπη και τον Πάτση και από πάνω είπαν και ότι θα κόβανε και τις χημειοθεραπείες από τον ΕΟΠΥΥ και δεν πάθανε τίποτα. Και αυτό, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να παρουσιάσει ένα μαχητικό δημοκρατικό και ριζοσπαστικό πρόσωπο, υποσχόταν στον κόσμο λεφτά, έβλεπε παπάδες και προσπαθούσε να δημιουργήσει συνδέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και δεν μας κέρδισε ο Μητσοτάκης. 600.000 ανθρώπους, τους στείλαμε στην αποχή. Κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος γι αυτό.
🐟 Τέλος: ο ρόλος του Τσίπρα στην εκλογή Κασσελακη είναι πολύ πιο καθοριστικός από όσο ισχυρίζεται το βιβλίο. Αλλά τον καθοριστικότερο ρόλο στην εκλογή Κασσελάκη τον έπαιξε η ανεπάρκεια και η εγγενής αδυναμία του «αριστερού» μπλοκ και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
🐟 Θα πείτε και τι θέλεις τώρα, να μας κυβερνάει εφ όρου ζωής ο Μητσοτάκης; Προς Θεού όχι. Αλλά έχουμε και εμείς δικαίωμα σε μια Ιθάκη. Και μια και η συζήτηση άνοιξε, ας μιλήσουμε λίγο και εμείς πριν ξανακλείσει

Νέοι και νέες για την Ευρώπη και την Αριστερά: αντιλήψεις και προσδοκίες.Μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα της Εταιρείας Δημοσκοπήσεων ProRata

Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, η Left in the European Parliament και ο Όμιλος Φίλων Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς Θεσσαλονίκης συνδιοργάνωσαν  εκδήλωση για τις αντιλήψεις και τις προσδοκίες των νέων από την πολιτική, την Ευρώπη και την Αριστερά. 
 

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης  παρουσιάστηκε  έρευνα της ProRata που αφορά στις ηλικίες 17–35 ετών και στην οποία αποτυπώνεται «μια γενιά που ζει σε καθεστώς “Blocked Transitions-Μπλοκαρισμένες Μεταβάσεις” — μια ενηλικίωση που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. 

Η ακρίβεια, η αβεβαιότητα στην εργασία, η αδυναμία πρόσβασης στη στέγη και η αίσθηση απομόνωσης συνθέτουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους νέους» όπως σημείωσε  ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, που συντόνισε ι τη συζήτηση. 

Η Διευθύντρια του «Νίκου Πουλαντζάς» Μαρία Ρεπούση άνοιξε την εκδήλωση, στην οποία θα μίλησαν οι Άγγελος Σεριάτος, Επιστημονικός Διευθυντής ProRata, η Μαρία Κέκη, Γεωπόνος ΑΠΘ, η Σοφία Στυλιανού, Ερευνήτρια, Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, ο Χρήστος Φωτογλίδης, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιστορίας, The Ohio State University και η Δώρα Δημανοπούλου, Phd, EHESS, Paris και επιστημονική συνεργάτης του Ευρωβουλευτή Νίκου Παππά.

«Η εικόνα είναι αμείλικτη: ο πρωθυπουργός της χώρας έχει επιλέξει να συναναστρέφεται, να συνεργάζεται και να εξαρτάται από ανθρώπους που δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες επίπεδο σεβασμού απέναντι στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα»

https://scontent.fskg5-2.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-1/238203284_211283231016773_3466448627760740732_n.jpg?stp=c27.0.136.136a_dst-jpg_s135x136_tt6&_nc_cat=102&ccb=1-7&_nc_sid=2d3e12&_nc_ohc=3DrTBVIf4fcQ7kNvwE7mnpP&_nc_oc=AdlJzcpO6_QwO7h92qByJFew0FDxTMNq8G1-_YEPtrAJSAVNHx_HjlXgMxfBeRqbTNU&_nc_zt=24&_nc_ht=scontent.fskg5-2.fna&_nc_gid=TXWb6p9BZA_6TAKNxhYQDw&oh=00_AflxCN83OjX7kAzR7xlBsCG54iE-EgBzherRez4uoetB_Q&oe=69421816

https://scontent.fskg5-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/598573778_1305354914942927_6292134326684494202_n.jpg?_nc_cat=103&ccb=1-7&_nc_sid=833d8c&_nc_ohc=vqSa5TibiiQQ7kNvwF9Cjdf&_nc_oc=Adm732iRf2EiMU7GxU9KafNjNhEB7SQZAh6UO4F1L2NBbGClhOdgexwHrBiw-_z2IJs&_nc_zt=23&_nc_ht=scontent.fskg5-1.fna&_nc_gid=jNRyFoGHmgQLcix3JpboOQ&oh=00_Aflw4OxC-LE897MFlhSpDhQNjW0YXnPj44s16LuPbj275g&oe=694223D5 

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ "ΕΞΕΤΑΣΗ" ΤΟΥ ΦΡΑΠΕ ή ΤΖΙΤΖΗ  ή (ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ) ΓΙΩΡΓΟΥ ΞΥΛΟΥΡΗ                                      ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

🟥Το μεγαλύτερο πλήγμα στον Μητσοτάκη:


Ο «φραπές» δεν εξέθεσε απλώς τον εαυτό του· εξέθεσε ολόκληρο το σύστημα που τον έθρεψε

📍Η σημερινή παρουσία του «φραπέ» στην Εξεταστική Επιτροπή δεν ήταν μια ακόμη γραφική στιγμή του δημόσιου βίου. Ήταν το πιο βαθύ, το πιο αποκαλυπτικό ράπισμα που έχει δεχτεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τότε που ανέλαβε την εξουσία. Για πρώτη φορά, όχι μέσα από ρεπορτάζ, όχι από φήμες, όχι από “κακές γλώσσες”, αλλά σε απευθείας μετάδοση, ολόκληρη η Ελλάδα είδε με τα μάτια της με ποιους συναναστρέφεται και με ποιους συνεργάζεται ο πρωθυπουργός της χώρας.

📍Και όταν η εικόνα μιλά, καμία επικοινωνία, κανένα non paper, κανένα δελτίο των «πρόθυμων» δεν μπορεί να τη σβήσει.

⬛️Η εικόνα της απόλυτης θεσμικής παρακμής

📍Ό,τι κι αν γράψει κανείς ωχριά μπροστά σε αυτό που παρακολούθησαν οι πολίτες:
ένας «μάρτυρας» που αρνείται να απαντήσει, που ειρωνεύεται τη διαδικασία, που συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε καφενείο και όχι στο Κοινοβούλιο, να προστατεύεται από την κυβερνητική πλειοψηφία που υποτίθεται ότι αναζητά την αλήθεια.

📍Δεν ήταν μια κακή στιγμή.
Δεν ήταν μια ατυχής επιλογή.
Ήταν η αποκάλυψη του πραγματικού DNA ενός συστήματος που χτίστηκε πάνω στη φαυλότητα, στην αλαζονεία και στην πλήρη περιφρόνηση των θεσμών.

⬛️Πλέον κανείς δεν μπορεί να παριστάνει τον ανήξερο

📍Όσοι μέχρι χθες ήθελαν να κλείνουν τα μάτια, να δικαιολογούν, να “δίνουν χρόνο”, σήμερα δεν έχουν καμία δικαιολογία.
Η εικόνα είναι αμείλικτη:
ο πρωθυπουργός της χώρας έχει επιλέξει να συναναστρέφεται, να συνεργάζεται και να εξαρτάται από ανθρώπους που δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες επίπεδο σεβασμού απέναντι στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα.

Αυτή δεν είναι πια πολιτική κριτική.
Είναι κραυγή ευθύνης.

⬛️Το μέγεθος της αθλιότητας βγήκε στο φως

📍Η κυβέρνηση και η ΝΔ βυθίζονται όχι από μια υπόθεση, αλλά από το σύστημα που η ίδια δημιούργησε.
Και σήμερα αυτό το σύστημα, με τον «φραπέ» στη μέση της Εξεταστικής, ξεγυμνώθηκε.
Η χώρα είδε το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας:
ένα πρόσωπο κυνικό, ανέμελο, αμετανόητο, χωρίς ίχνος θεσμικής συνείδησης.

📍Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για «δεν ήξερα», «δεν κατάλαβα», «θα δούμε».

📍Η εικόνα μίλησε.
Και ό,τι ειπώθηκε σήμερα στη Βουλή θα στοιχειώνει από εδώ και πέρα κάθε υπερασπιστή της κυβερνητικής γραμμής.

 Π. Τ.